حواس من بخدا پرت هیچکس نشده
نگاه من به سر توست هرقدر بزنند...
حواس من بخدا پرت هیچکس نشده
نگاه من به سر توست هرقدر بزنند...
برادرم...
من سال هاست بعد تو مُردم ولی هنوز
عطرت که می وزد کفنم تیــر می کشد!
آن شب چه شبی بود که دیدند کواکب
نظم تو پراکنده و اُردوی تـو ویـران
وآن روز که با بیرقی از یک تن بی سر
تا شام شدی قافـله سـالار اسیـران
تکیه نزن به نیزه ی غربت، غریبِ من
زینب که هست حضرت شیب الخضیب من
گفتم کفن کنم به تنم، تـو نخواستی
گفتم به شمر رو بزنم، تـو نخواستی
رسیدیم و طوفان رسیده ست حالا
چرا پرده ی محملم رفت بالا؟!
پس از سالها حال زینب خراب است
روی صورتم تابش آفتاب است
بی مرزتر از عشقم و بی خانه تر از باد
ای فاتحِ بی لشکرِ من خانه ات آبـاد...
باشد زمین رکاب و نگین روی آن سوار
انگشتری ست کعبه که در دست زینب است
