مولا به من نظر کن، من حرِّ بی پناهم...

چو عشق اوست پناه دلِ شکسته من

جهان و هرچه در اوست در پناهِ من است

تنهاترین؛ به ذکر مصیبت چه حاجت است؟!

روضه خوانت میشوم با روضه ای تک مصرعی

« بر زمین بودی و بر جسم تـو پیراهن نبود »

نیزه زار آمده ام یا تو پر از نیزه شدی؟!

دستت به روی خاک و همه دست میزنند

در این میان منم که دودستی به سر زنم

رفتی و لرزه به جانِ پدرت افتاده...

نفسش سرد شد و خون سرش ریخت زمین

مثل اشک پدرش بال و پرش ریخت زمین...