قد کشـیدم لا به لای گـریه کن هـایت حسـین
مطمئنـم مـو سـفیدم می کنـد آخـر غمـت...
قد کشـیدم لا به لای گـریه کن هـایت حسـین
مطمئنـم مـو سـفیدم می کنـد آخـر غمـت...
کـم کنید از سر مـن شرّ خودم را، یعنی
فقـط از دسـت گناهم برهانید، فقـط
حرّم و چکمـه سـر شـانه ام انداخـته ام
مـادرم را به عـزایم ننشـایید فقـط
حقـمان اسـت ولـی جـان ابا عبدالله
محضر فاطـمه مـا را نکشانیـد فقط
هـر که کوچـک شـد به پـای تـو بزرگـش می کننـد
خـادم پایین مجلـس از همـه بـالاتر اسـت
دارم به بـاد می سـپرم این پیـام را
سـیب دلـم برای تـو ای شـاه، لـک زده اسـت!
بایـد به پـای عکـس ضریحـت بلـند شـد
شوخی که نیسـت، صحبت سلطـان عالـم اسـت
نـالـه اگـر بلـند شـود از سَر جگـر
حتمـاً طبیب را سـوی بیمـار میـکشد
بـوی گنـاه از همـه ی شـهر میـرود
وقتـی حسـین پـرده ی ستّـار میـکشد
مـن ز خـود هیـچ ندارم که به آن فخـر کنـم
هـرچه دارم همـه از نوکری خانه توسـت
جز در خانه تـو هیـچ کجا خیری نیسـت
هـرچه خیر است حسـین جان به در خانه توسـت
شـده تسـلّی دلـم نمـاز بـر تربـت
زِ خاک کـرب و بـلا قسمتم شـده بویـش
