«حدیث خواب و سر و بوسه»، ابتدایش بود
تو فکر میکنی این «روضه»، انتها دارد؟!
«حدیث خواب و سر و بوسه»، ابتدایش بود
تو فکر میکنی این «روضه»، انتها دارد؟!
از امانتداری ام دارم خجالت میکشم
بچه های من فدای دخترت... یادش بخیر
دلم اسیر یتیمی که در نهایت درد
هنوز در دل خود شوق یک بغل دارد
گرفت چاره ی من را، ولی تو غصه نخور
و گوشواره ی من را... ولی تو غصه نخور
چقدر مسخره کردند دختران شام
لباس پاره ی من را... ولی تو غصه نخور
گل سر نیست ولی موی سرم هست هنـوز
تن مـن آب شد اما اثرم هست هنـوز
مـن که از حرمله و زجر نخواهم ترسید
دختر فاطمـه هستم جگرم هست هنـوز
غصه ی معجر مـن را نخوری بـابـا جان
پاره شد معجرم اما به سرم هست هنـوز
