خواستم ناز کنم دست کشی تا به سرم
دیدم این مویِ چنینْ سوخته نازی دارد؟
«حدیث خواب و سر و بوسه»، ابتدایش بود
تو فکر میکنی این «روضه»، انتها دارد؟!
دستی بکش به زبری رویم که حق دهی
نامردهای شام چه مردانه می زنند...
از امانتداری ام دارم خجالت میکشم
بچه های من فدای دخترت... یادش بخیر
دلم اسیر یتیمی که در نهایت درد
هنوز در دل خود شوق یک بغل دارد
گرفت چاره ی من را، ولی تو غصه نخور
و گوشواره ی من را... ولی تو غصه نخور
چقدر مسخره کردند دختران شام
لباس پاره ی من را... ولی تو غصه نخور
