همه با کاسه ی شیر آمده بودند امشب
غیرِ عباس که با کاسه ی آب آمده بود...
اگر پرم به درد پر زدن نمی خورد ولی
برای روی تیغه ی عَلَم به درد می خورد
باران شـب ولادتت ثابت کرد
محبوب ترین ساقی دنیا هستی
آقـا خدا دست تـو را بهر شفاعت آفرید
اُم البنیـن اصلاً تـو را بهر اطاعت آفرید
نقّاش چون شمایل آن ماه میکشد
نوبت به زلف او چو رسد آه میکشد
سـال تا به سـال همـه جا تـازه می شـود
این عشق ناب توست که همان کهنه اش خوش است
بوده در لالایی أم البنین این زمزمه
جان عباسم به قربان حسـینِ فاطمه
