چهل غروب دلم تنگ روی ماه تو بود
چهل طلوع نخواندم نماز پشت سرت...
کاروان غمت ای عشق چهل روز که هیچ
تا چهل قرن اگر گریه کند باز کم است...
پـدر مشک های دلواپس، ساقی بی شراب و پیمانه
دختری منتظر نشسته بیا... حُرمتِ قول های مردانه
عاقبت پیراهن و انگشترت آورده شد
حال هشتاد و سه زن بهتر؛ جدای یک نفر
