کشته ی دشمن چه غم دارد که دشمن، دشمن است
گریه بر آن کشته باید کرد، که او را یار کشت...
کشته ی دشمن چه غم دارد که دشمن، دشمن است
گریه بر آن کشته باید کرد، که او را یار کشت...
من کبوتر نیستم اما ندیدم در بقیع
یاکریمی را برانی از حریمت یا کریم!
أبکی عَلَی الحَسَن که رسـول خدا (ص) بگفت:
«هر کس که گریه بر حَسَنم کرد فائز است»
در وصف رخش شعر بگویید و حسن را
بی محتشم و دعبل و میثم نگذارید
مقتل بنویسید برایش، محنش را
بی سیّد طاووس و مُقرَّم نگذارید
آسمان میبارد و قبر تو هم گِل میشود
من فدایِ سنگ قبری که نداری، یا حسـن!
رفتیم به خانه نکند گریه کنی خب!
قربان تو که خوب تر از تو پسری نیست
نمی دانم چه سری دارد این نام مسیحایی
حسن میخوانم و دیوار و در «مظلوم» می گویند
خدا کند که اگر مردی از نفس افتاد
به داد بی کسی اش لااقل زنش برسد
