آمدی جانا گل رویت دل از عالم ربود
هر نخ از سجاده ی مویت دل عالم ربود
آمدی جانا گل رویت دل از عالم ربود
هر نخ از سجاده ی مویت دل عالم ربود
چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان
شد گوشه ی شش گوشه برای تو مهیا
یا حضرت ارباب، دمت گرم و دلت شاد
یا حضرت اربابِ کرم، خانه ات آباد
هر کس که هوای پـدری داشته باشد
خوب است که همچین پسری داشته باشد
از زمانی که شنیدم که تـو "پایین پایی"
قائلم زیر قدم های پـدرهاست "بهشـت"
من کمتر از آنم که به پای تو بیافتم
عالم شده سجاده و افتاده به پایت
