گوشـه ای پـای ضریـحت دسـت مـا را بنـد کن
دسـت مـا را بنـد کن جـایی؛
گرفتـاریـم مـا...
به پیشگاه شـما سر به زیر می آیـم
به سربلـندترین شکل عـذرخواهی هـا
دو لنگه درب حـرم بـاز مثل آغوشـت
همیشه هسـت پذیـرای بی پنـاهی هـا...
مـن مـانده ام نمـاز شکسـته برای چیسـت؟!
وقتـی حقیقتـاً وطنـم مشـهدالرضـاسـت
مـن نمیدانم چـرا هـر وقـت که تب می کـنم
مـادرم پـا می شود رو به خراسـان می کـند...
