نصفی از روز نداریم به خدا تابِ عطـش
من بمیرم که سه روز آب نخوردی تو حسـین
نصفی از روز نداریم به خدا تابِ عطـش
من بمیرم که سه روز آب نخوردی تو حسـین
ثواب روزه و حج قبول آنکس راست
که خاک میکده ی عشق را زیارت کرد
گرچه من را میتوانی زود از سر وا کنی
تا سحر این پا و آن پا میکنم در وا کنی
آمدم دیگر بمانم پس مـرا بیرون نکن
مشت خاک آورده ام که کیسه ی زر وا کنی
هر شبی که روزه ام وا میشود با "یا حسـین"
میشود رویم حسابی صد برابر وا کنی
فقیر نان حسینم، خوشم که یک عمـر است
به پشـت خانه ی این سفـره دار افتادم...
ز آب چشمه و باران نمی شود خاموش
که آتشی که در اینجاست آتش جگریست
پایان شعبان رسیده مرا پاک کن حسـین
این دل برای ماه خدا روبراه نیسـت...
باید به آن خدا که تو را خلق کرده است
روزی هـزار بـار فقـط افتخـار کرد...
چون به پا رفتن میسر نیست ما را سوی دوست
نامه می گردیم و با بال کبوتر می رویم...
