من با دعای خیر پدر عاشقت شدم...

ما را علی برای حسینش بزرگ کرد

از کودکی بزرگ شده بین هیأتیم ...

پریشان کرد ما را خاطرِ سنجاقِ سر بی تو...

دلم اسیر یتیمی که در نهایت درد

 هنوز در دل خود شوق یک بغل دارد

کاش می‌شد بنویسم که حلالم بکنید...

جامانده ایم، حوصله شرح قصه نیست

تربت بیاورید که خاکی به سر کنیم...

دوستان که جای خود، حتی به فکر دشمن است!

بعد از آن شب که چراغ خیمه را خاموش کرد

عیب پوشی کردنش از نارفیقان روشن است

خوش به حالم که دلبـرم شده ای...

 

 

آقا جانم...

من دوستت دارم، بخوان از اشکهایم

از روسیاهی جرأت گفتن ندارم...

 

آنکس که پناهم بدهد بـاز، حسین است...

حاضرم در عوض دست کشیدن ز بهشت

بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم ...

داستانی شده گلچین و سوا کردن ما...

مثل یک روضه ی مکشوفه شدم، جا ماندم

حال و روزم سبب گریه ی خیلی ها شد

میان روضه ی دلبر بلنـد گریه کنید...

نوشته سر در جنّت: خوش آمدید امّا

برای کشته ی بی سر بلنـد گریه کنید...

بچه های ما درِ این خانه حاتم میخرند...

اربـابم

مرا نذر تو کردند از طفولیت پدر مادر

برای دلخوشی هردوی آنها قبولم کن...

از چشم من ببین که چه غوغاست در دلم...

مثل خرما به نخیل است ضریحت ارباب

آنکه دستش شده از نخل تو کوتاه، منم...