نام زیبای تـو را بردم خزانم شد بهـار
لافَتی إلا علـی لاسَیف إلا ذوالفقـار...
نام زیبای تـو را بردم خزانم شد بهـار
لافَتی إلا علـی لاسَیف إلا ذوالفقـار...
خیبـر چو به دسـتان علـی کنـده شد از جا
دیـوار به در گفـت علـیاً ولیُ الله...
علـی جان
عاشقت هستم و سلمان به همه ثابت کرد
عاشقت فرق ندارد که کجـایی باشد
ره صد ساله ی حاجی به شبی پیمودیم
جای صد عمره حساب است نجف رفتن ما
آن سرمه ای که اهـل نظر در پی اش رونـد
در زیر فرش های شبسـتان حیـدر است...
قسـم به وعـده شیرین مَن یَمُت یَرَنی
کـه ایسـتاده بمـیرم به احتـرام علـی
علـی جان
مـن از تبار تـو هستم، به آن نشان که خدا
غـبار کفش تـو را در دلـم ازل می ریخـت
باورم نیست که خیبرشکن از پا افتاد
حضرت واژه ی برخاستن از پا افتاد
