حرمت بس که شبیه است به محراب نمـاز
هـر که آمد به تمـاشـای تـو در سـجده فتـاد...
حسـین جان
ما زیر سایه ات قد و قامت کشیده ایم
از روضـه خوان مرنج که در هر مناسبت
آخر کشانده بحث خودش را به کـربـلا
هر که دلش به خاطـره یک سفر خوش است
با آرزو خوش است دل مـا به کـربـلا
توسلی که به سمت شما نیامده است
چو قبله ای ست که سوی خدا نیامده است
یا ابا عـبدالله
حسـین جان
پلکی به هم بزن که هدایت شـود زمـین
حُر با نگاه تـو سپرش را زمـین گذاشـت
لب تشنه به آب آمد و لب تشنه برون شد
واللّه که گرم است دم حضرت عبـاس!
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام
حضرت ارباب بی همتا به دادم میرسی؟!
