پایان ماه روضه شده؛ غم گرفته ام
هیئت تمام گشته و ماتم گرفته ام
بعد از دو ماه گرفت صداهای ذاکران
تازه دلم شکسته شده؛ دم گرفته ام...
پایان ماه روضه شده؛ غم گرفته ام
هیئت تمام گشته و ماتم گرفته ام
بعد از دو ماه گرفت صداهای ذاکران
تازه دلم شکسته شده؛ دم گرفته ام...
مـا را ببخـش گریه ی سـیری نکرده ایم
چشمان خشک مـا خجل از این عزای تـو
لحظـه ای فکـر کـنی پیـر شـدم مدیـونی
در سرم هسـت همان شوق علـی اکبـر تـو
حسـین جان
سایه ات را از مدار رو سیاهان برمدار
مـاه از شب برنمیگیرد نگاه خویش را...
چقدر با سر زانو به کربلا رفتند
از اشتیاق حرم روی پا نمیماندند
فروختند النگوی نوعروسان را
قدیم معطل این چیزها نمیماندند
شب زیارتی اربعین، دهاتی ها
به احترام تـو در روستا نمیماندند
رفقایم همگی از مـن آلوده سر اند؛
کربـلایم نبر، امـّا رفقایم برونـد...
پ ن:
باشد حسین کرب و بلا مالِ خوبها؛
بدها بگو که عقده ی دل با که وا کنند؟؟؟
از اربعینت سـهم مـن انگار دوریسـت
تقـدیر آدم هـای نالایق صبوریسـت...
ای سایه ی لطفت همه جا بر سـر مـن
گر از تـو جدا منـم تـویی در بر مـن
یک عمـر تـو را خطاب کردم مـولا
یکبار تـو هم به مـن بگو نوکر مـن
