بی سبب نیسـت شـب جمـعه، شـب رحمـت شـد
مـادری گفـت "حسـین جـان" همـه را بخشـیدی
حسـین جان
حجرالأسود بیچـاره دلـش می خواهـد
بشـود سـنگ سـفید کف بین الحرمـین...
قد کشـیدم لا به لای گـریه کن هـایت حسـین
مطمئنـم مـو سـفیدم می کنـد آخـر غمـت...
کـم کنید از سر مـن شرّ خودم را، یعنی
فقـط از دسـت گناهم برهانید، فقـط
حرّم و چکمـه سـر شـانه ام انداخـته ام
مـادرم را به عـزایم ننشـایید فقـط
حقـمان اسـت ولـی جـان ابا عبدالله
محضر فاطـمه مـا را نکشانیـد فقط
