ای فرشچیان! فکر حسن (ع) باش که زود است...

رواق و حجره و صحن و مناره میسازیم

ضریح و گنبدتان را دوبـاره میسازیم...

زائری خسته ام نگهبانان؛ به خدا زود میروم، نزنید!

از صفای ضریح دم نزنید

حرفی از بیرق و علم نزنید

کربـلا رفتـه هـا کنار بقیـع

حرفی از صحن و از حرم نزنید...

این چه وضعی است چرا این همه خاک ارث تو شد؟!

آرزو نیسـت... رجز نیسـت... مـن آخـر روزی،
وسط صحن حسـن سـینه زنی خواهـم کرد