در فضل علی بس بود این نکته که باید
ثابت بکند شیعه که این مرد خدا نیست
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که به اربعین بخواند، فقرا و اغنیا را...
مولا جان
به رکوعت نرسیدیم و به انگشتری ات!
سجده آهسته به جای آر، فقیر آمده است...
کیست میثم؟ او که در عصر سکوت
یا علـی گفت و سرش بر دار رفت...
مکش ز خیمه ی دلها عمود مِهرت را
که آسمان به سرِ ما خراب خواهد شد
کسی که مهر علی در قنوت او جاری است
دعای نیمه شبش مستجاب خواهد شد
"فَمَن یَمَتْ یَرَنی" گفتی و هراس ندارم
که میکشی به نگاهی و زنده می کنی آنی
تردید کرده عقربه در لرزشی مدام
شاید دلیل لرزش قبله نما علیسـت
قافیه بی بهانه خود جور اسـت
دور تـا دور کعـبه انگور اسـت...
سجده بر پای تو در زمره ی تعقیبات است
حَمْدُلِلَّه که نمازم همه پامالِ تـو بود...
من از "اَلْیَومُ اَکْمَلْتُ لَکُمْ..." اینگونه فهمیدم
خدا با مهر او دین مرا اندازه می گیرد...