عیسی شدی که این همه بالا ببینمت
بالای دست مردم دنیـا ببینمت
بعد از گذشت چند شب از روز رفتنت
راضی نمیشود دلـم الا ببینمت
عیسی شدی که این همه بالا ببینمت
بالای دست مردم دنیـا ببینمت
بعد از گذشت چند شب از روز رفتنت
راضی نمیشود دلـم الا ببینمت
تقدیر دو پیاله ی مـا را هـزار سال
پیش از شروع گریه؛ لبالب نوشته اند
تکلیف چشم های مـرا از همان نخست
از روی اشک حضرت زینب نوشته اند
یعنی که تشنگی ام ازین مَشرب است و بس
یعنی امام گریه ی مـا زینب است و بس...
اُنس طفلانه ی مـا گم شده در موی سپید
بغلم کن که مـرا خاطـره هـا بسیارند...
هـر که نازد بر کسی زینـب بنازد بر حسـین
جان زهـرا این حسـین دار و ندارش زینـب است
همـه بضاعت زینـب همین دو قربانیست
برای غربت و آهی که داری آوردم
سهیم کن جگرم را به غصّه فرزنـد
دو پـاره ی جگرم را به یـاری آوردم
حتّی مسـیح میّـت مـا را نفـس نـداد
ای بچـه هـای فاطـمه بـازم دَم شـما...
مثـل یک مـرده که یک مرتبه جان می گیـرد
دلـم از بردن نامـت هیجان می گیـرد
قلـبم از کار افتـاد به من شوک ندهیـد
اسـم زینـب که بیاید، ضـربان می گیـرد
