رَبَّنا آتِنا به حقِّ حسـین...

حسـین جان

حجرالأسود بیچـاره دلـش می خواهـد

بشـود سـنگ سـفید کف بین الحرمـین...

حسـین جان

کاش باشی وقـت جـان دادن تـو بر بالـین مـن

می شوم آن روز محتـاج دعـایت بیشـتر...

ارباب کریم است... دست بخرش خوب است...

قد کشـیدم لا به لای گـریه کن هـایت حسـین

مطمئنـم مـو سـفیدم می کنـد آخـر غمـت...

دختر پدرپرست بُوَد، منع من مکن...

دختـران شـام می گردند همـراه پـدر

کاش می شـد تا تـو هـم با خود بگردانی مـرا

چنـد شـب بی بوسـه خوابیدم دهانـم تلخ شـد

نیستی دختـر، مرنج از مـن، نمیدانی مـرا...

چیزی کم از زیاد ندارد کم شما...

حتّی مسـیح میّـت مـا را نفـس نـداد

ای بچـه هـای فاطـمه بـازم دَم شـما...

حرم امن تو کافیست هراسان شده را...

کـم کنید از سر مـن شرّ خودم را، یعنی

 فقـط از دسـت گناهم برهانید، فقـط

حرّم و چکمـه سـر شـانه ام انداخـته ام

مـادرم را به عـزایم ننشـایید فقـط

حقـمان اسـت ولـی جـان ابا عبدالله 

محضر  فاطـمه مـا را نکشانیـد فقط

در خانه گر کس است، همین حرف هم بس است...

نـام حسـین سر در قلبـم مشـخص اسـت
در خـانه گر کس اسـت، همـین حرف هـم بـس اسـت

بیتی که نـام و یـاد تـو در آن بُوَد حسـین
یک بیـت سـاده نیسـت که "بیت المقدس" اسـت

هر کس که شد غلام تو عالیجناب شد...

زیـر پـای این و آن هـر وقـت میافتـم خوش اسـت
سـنگ فـرش این حـرم بـودن به از انگشـتر اسـت

حال ما خوب است وقتى چشم ما بر این در است

هـر که کوچـک شـد به پـای تـو بزرگـش می کننـد

خـادم پایین مجلـس از همـه بـالاتر اسـت

گاهی خیال می کنم از من بریده ای...

دارم به بـاد می سـپرم این پیـام را

سـیب دلـم برای تـو ای شـاه، لـک زده اسـت!