آتش به بند بند وجودم کشیده ای...

گر شد قدم کمان نه برای کهولت است

آقا به احترام تو پشتم خمیده است...

هرکس زِ حُسن دوست متاعی گرفته است...

دوباره «یوسفِ تشـنه» تو معجزه کردی؟

برای سنگ زدن پیرزن جوان شده است!

نقش است بر کتیبه خلقت هُوَ الکریم...

مسکین، یتیم، اسیر، همه زود آمدند 

مثل همیشه در صف این خانه آخرم 

شوق بهشت سهم بقیه ز من مخواه

از گندم مزار شما ساده بگذرم

من خواب دیده ام پس از آبادی بقیع

نذر ضریح توست النگوی مادرم...