کیست این بانو که هرجا می گذارد پا، سر است
خاک پایش از تمام مردم دنیا سر است
در به خاکِ پایش افتادن تأمّل نارواست
هر که نشناسد در این هنگامه سر از پا سر است
درد سر ، بین گذر، چند نفر، یک مادر
شده هـر قافیه ام یک غزل دردآور
ای که از کوچه ی شهر پدرت میگذری
امنیت نیست از این کوچه سریع تر بگذر