دم دروازه ی ساعات غم در جان او حل شد
معطل شد، معطل شد، معطل شد، معطل شد
دم دروازه ی ساعات غم در جان او حل شد
معطل شد، معطل شد، معطل شد، معطل شد
چه خونبها بِهْ از این کشتگان کوی تو را
که بنگرند به محشر، دوباره روی تو را...
باید سر خود در قدم یـار ببازیم
از عشق فقط شعر سرودن که هنر نیست!
بی مرزتر از عشقم و بی خانه تر از باد
ای فاتحِ بی لشکرِ من خانه ات آبـاد...
باشد زمین رکاب و نگین روی آن سوار
انگشتری ست کعبه که در دست زینب است
دو جرعه اشک بریزم میان روضه ی تو
سلامتی تمـام مدافعـان حـرم...
مردی و مردانگی با توست ای چادر به سر!
بعد اربابم حسین نعم الأمیری عمه جان
گر حسـین بن علی شاهنشه میخانه است
تو در این منظومه ی مستی وزیری عمه جان
