جان در تن من چکار دارد بی‌تو...

برادرم...

جان درد تو یادگار دارد بی‌تو

اندوه تو در کنار دارد بی‌تو

با این همه من ز جان به جان آمده‌ام

جان در تن من چکار دارد بی‌تو...

من سپردم به رفیقان که بگویند به تو...

قسمت نشد زیارتتان، شاکرم ولی

نوکر، سلام نوکرتان را رسانده است

با جگر شیعه چه ها کرده ای؟

 

 

کاروان غمت ای عشق چهل روز که هیچ

تا چهل قرن اگر گریه کند باز کم است...

 

که به جز صبر نفرمود مداوای دگر...

چون بخت نیست که شایسته ی وصال تو باشم

به صبر کوشم و خرسند با خیال تو باشم...

پس بخوان با نوحه ی زهرا، حسـین...

جامانده ایم از سفر کربلا؛ ولی

ما پا به پای مادر تو گریه میکنیم

چه می شود به نگاهی فراق ما به سرآید...

 

 

خوش آن دمی که رسد از تو این نوید به عاشق

غمین مباش عزیزم، که نوبت تو هم آید... 

 

از همه دل میکنیم الا حسین...

 از دخل آبروی حسین است خرج ما

نوکر برای صاحبش اسباب زحمت است

ای خوش آن دم که به روی تو نظر باز کنم...

ذوق یک لحظه وصال تو به آن می ارزد

که کسی تا به قیامت نگران بنشیند...

هوایِ کویِ تو از سر نمیرود، آری...

دلبرا، خورشید تابان، ذرّه‌ای از روی توست

اهل دل را قبله، محرابِ خمِ ابروی توست...

میرسد بر همه عالمیان خیر حسین...

حاجت گرفته مثل همه شمر تعزیه

ای جان فدای تعزیه گردان داستان...