چقدر در وسط معرکه صدا زده است
رمق ندارد و بانگ "عمو بیا" زده است
صدای "وا حسنایِ" حسـین گشته بلند
گریز مقتل قاسم به کوچه ها زده است
چقدر در وسط معرکه صدا زده است
رمق ندارد و بانگ "عمو بیا" زده است
صدای "وا حسنایِ" حسـین گشته بلند
گریز مقتل قاسم به کوچه ها زده است
هرچه بالا بکشم سینه ی تو بر سینه
باز بر خاک بیابان، بدنت می بینم...
فقط نصیب من و شیرخواره شد این فخر؛
که روی سینه ی مولای خویش جان بدهیم...
دانه به دانه مـوی عمویت سپید شد
وقتی زمین فتادی و وقتیکه تا شدی
ای عمـو مـن هـم برای جنـگ دلتنـگم، برم؟
مـن که با شمشیر چوبی خوب می جنـگم، برم؟
