بجز وصال تو هیچ از خدا نخواسته‌ایم
که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو...
کاروانی شکر از مصر به شیراز آیـد
اگر آن یـار سـفرکرده ی ما بازآیـد
من همان روز که روی تو بدیدم گفتم
هیچ شک نیست که از روی چنین ناز آید
من شهریارم... شاعری که پیر شد بی تو
یکروز می آیی و می پرسم: چرا حالا؟!
پروازمان دهید که بی بال و پر شدیم
یک عمر در هوای شما در به در شدیم
کالیم و خشک و زرد، خدا را چه دیده ای
شاید به لطف یک نفست بارور شدیم
چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان
شد گوشه ی شش گوشه برای تو مهیا
تا خدا خلق نمودت زِ خودش این را گفت:
«فَتَبارَک» به تو که مثل خودم زیبایی
