گدا ندیده ام از کوی تو شود، نومید
چقدر در کرم و جود، دست و دلبازی...
گدا ندیده ام از کوی تو شود، نومید
چقدر در کرم و جود، دست و دلبازی...
کشته ی دشمن چه غم دارد که دشمن، دشمن است
گریه بر آن کشته باید کرد، که او را یار کشت...
من کبوتر نیستم اما ندیدم در بقیع
یاکریمی را برانی از حریمت یا کریم!
آقـای من! بزرگ قبیـله! ز داغ تـو
بر روی خاک عرصه ی محشر گذاشتند!
أبکی عَلَی الحَسَن که رسـول خدا (ص) بگفت:
«هر کس که گریه بر حَسَنم کرد فائز است»
در وصف رخش شعر بگویید و حسن را
بی محتشم و دعبل و میثم نگذارید
مقتل بنویسید برایش، محنش را
بی سیّد طاووس و مُقرَّم نگذارید
نمردنم ز فراقت ز سخت جانی نیست
امید وصل در این ماجرا گلوگیر است
هر شاهدی که در نظر آمد به دلبری
در دل نیافت راه که آنجا مکان توست...
