یا ایُّها العزیـز تَصدّق عَلَی الذلیل
اصلاً امید نیست به بار قلیل من
یا ایُّها العزیـز تَصدّق عَلَی الذلیل
اصلاً امید نیست به بار قلیل من
از ابتدا به من آموخت مـادرم تنها
دوای درد گرفتارها اباالفضل است
دستم تهی، کنار تهی، دامنم تهی است
پا و سرم تهی و دلـم در میان پر است
در فضل علی بس بود این نکته که باید
ثابت بکند شیعه که این مرد خدا نیست
مستمندیم، نگاهِ کرمت ما را بس
از فراوانیِ جودِ تو کمت ما را بس
قبولم می کند در پیری ام محراب آغوشت...
به مسجد میرسند آخر، چو میپوسند قرآن ها
از هر طرف که آییم، زیباست گنبد تو
حقا که راست گفتند، گل پشت و رو ندارد
وصلِ تو زود رفت و فراقِ تو دیر ماند
فریاد ازین عقوبتِ بسیار و عمرِ کم!
آقا در این دو ماه اگر کم گذاشتیم
ما را به خاطر دل زینب حلال کن...
پایان ماه روضه شده، غم گرفته ام
هیئت تمام گشته و ماتم گرفته ام
بعد از دو ماه گرفت صداهای ذاکران
تازه دلم شکسته شده دم گرفته ام...
