قرآن عزا گرفته و عترت شده غریب
شهر مدینه را به جگر، داغ مصطفاست
قرآن عزا گرفته و عترت شده غریب
شهر مدینه را به جگر، داغ مصطفاست
به احترام محمّد زمین تبسم کرد
تو آمدی و جهان دست و پای خود گم کرد
شکر خدا که عبدِ خدایِ خدیجه ایم
ما بنده ایم و زیرِ لوایِ خدیجه ایم...
گفتند برو نوکر صاحب کرمی باش
دادم به شما نامه ی قنبر شدنم را
باید که به گوش همه حالا برسانم
فوراً خبر مست پیمبر شدنم را...
غافلان «تشدید» می خوانند و عشّاقِ تو «تاج»
ای بنازم «میم» نامت با مشدّد بودنش!
یا رسول اللّه! خوب اجر رسالت داده شد
جایِ گل، هیزم به بیتِ فاطمه آماده شد...
آقـای من! بزرگ قبیـله! ز داغ تـو
بر روی خاک عرصه ی محشر گذاشتند!
