چون به پا رفتن میسر نیست ما را سوی دوست
نامه می گردیم و با بال کبوتر می رویم...
چون به پا رفتن میسر نیست ما را سوی دوست
نامه می گردیم و با بال کبوتر می رویم...
در اشک های حسرت خود غرق می شوم
ای "کشتی نجات"، مرا هم بگیر از آب...
تا شب قبرم که می آیی برای دیدنم...
این دل ما پیش تو بیعانه باشد بهتر است
یکـروز زیر پای شما خاک می شوم
من زاده می شوم که بمیرم برایتان
ناقابل است پیـش کشـم در برابرت
چشمم، سرم، دلم، همه آقـا فدایتان
